14. Przyjaciółki

Rano obudziły mnie promienie słoneczne, które wpadały przez okno. Ubrałam się w Nourasjańskie ubranie, tym razem dwuczęściowe- biała bluzeczka z krótkim rękawem sięgająca przed pępek i biała spódnica do kolan oraz sandały. Otworzyłam drzwi i zaczęłam kierować się w stronę jadalni, naprzeciw wyszła mi Stella.

-Cześć Molly.

-Hej, po mnie szłaś?

-Tak, śniadanie już czeka. Nie mam dziś nic do roboty a Aikka jest zajęty ważnymi sprawami królestwa i musiał wyjechać, wróci dopiero na kolację. Więc jeśli też nie masz żadnych planów to może spędzimy razem czas? Jeśli chcesz...

-Jasne, chętnie.

Uśmiechnęłyśmy się do siebie. Naprawdę chcę się z nią zaprzyjaźnić. Jest w końcu narzeczoną mojego przyjaciela.

Na śniadaniu dowiedziałam się że jest planowany bal, ale nie było jeszcze wyznaczonej konkretnej daty.
Jak już wszyscy zjedli to wyszłam razem z narzeczoną Aikki. Stella niosła kosz piknikowy, zaproponowałam że pomogę ale odmówiła.

-Pokażę Ci najwspanialsze miejsce na naszej planecie.

-Myślałam że pałac jest najpiękniejszy.

-Jest wspaniały ale nie równa się z tym co Ci pokażę.

Ruszyłyśmy razem przed siebie, przez las. Było cicho, słychać było tylko nasze rozmowy i kroki oraz śpiew ptaków. Było ciepło, choć niewiele promieni słońca tu dochodziło, bo to był gęsty las.

-Mogę Cię o coś zapytać? -spytała Stella

-Jasne, o co chodzi?

-Tylko się nie obraź, nie mówię tego ze złośliwości. Nie boisz się związku z Jordanem? On jest Avatarem, władcą wszechświata. Nigdy nie będziesz miała z nim prawdziwego związku i rodziny. Więc czemu on?

-Serce nie sługa, a moje wybrało. Fakt że nie będę miała z nim szansy na rodzinę i normalne życie, ale cieszy mnie każda chwila którą mogę z nim spędzić. Bardzo chciałabym żeby to wszystko było normalne, wieść spokojne życie, mieć rodzinę. Wiem że te szczęśliwe chwile się kiedyś skończą, ale kocham go i będę się cieszyć każdą która będzie mi dana. Mam nadzieję że kiedyś się nam uda być razem, bez żadnych przeszkód.

-To wspaniałe, kochać kogoś tak bardzo. Mam nadzieję że będzie wam dane zaznać szczęścia.

-Twoja miłość do Aikki też jest niezwykła. Cieszę się że ma Ciebie.

-Tak, długo na to czekałam. Wiem jak to jest być z kimś kto ma mnóstwo obowiązków. Aikka jest księciem i zawsze ma jakieś spotkania, ważne sprawy związane z pałacem a jeszcze nie jest królem. Nie wyobrażam sobie ile roboty ma Jordan. Cały wszechświat na Jego głowie.

-To na pewno ciężka praca i odpowiedzialna.

-Jesteśmy na miejscu.

Doszłyśmy do pięknej laguny, wokół były drzewa a pośrodku staw do którego spadała woda z wodospadu. Było pięknie, z wody unosiła się para, co oznaczało że woda jest cieplejsza niż powietrze.

Stella postawiła kosz a potem zaczęła wpinać się na górę. Na szczyt wodospadu prowadziły kamienne schody wyryte w górze.

-Chodź, zobaczysz jak tam pięknie! -krzyknęła

Zaczęłam wchodzić za nią. Gdy się wdrapałam na samą górę, stwierdziłam że warto było. Taki widok... Z góry było widać pałac, i otaczające go miasto, wszystkie domki. Byłyśmy wysoko, w pewnej chwili Stella niebezpiecznie zbliżyła się do krawędzi urwiska.

-Uważaj! -powiedziałam

-Nie martw się, do zobaczenia na dole.

W tej chwili rzuciła się z urwiska tak szybko że nie zdążyłam jej zatrzymać. Było wysoko, bałam się że się zabiła. Spojrzałam w dół, a ona jak gdyby nigdy nic zaczęła pływać w tym stawie i machać mi ręką.

-Molly, skacz! Nie bój się! Nic Ci się nie stanie! -krzyczała z dołu.

-Ok, nic mi nie będzie. Dam radę. -mówiłam do siebie, żeby dodać sobie otuchy.

Zdecydowałam się i skoczyłam. Zanurzyłam się w wodzie, to był cudowny skok. Woda była ciepła, jak podgrzewana. Chwilę popływałyśmy a potem wyszłyśmy. Usiadłyśmy na skałach które były obok stawu.

-Dzięki że pokazałaś mi to miejsce, jest wspaniałe. -powiedziałam

-Nie ma sprawy. Zgłodniałam a Ty?

-Ja też.

Wyjęłyśmy z koszyka jedzenie. Było pyszne, gdy zjadłyśmy to byłyśmy już suche.

-Wracajmy zanim się ściemni. -stwierdziła Stella.

Stella prowadziła też w drodze powrotnej, niby nie było to bardzo daleko od pałacu ale w tym gęstym lesie łatwo się zgubić. Doszłyśmy do bram pałacu gdy zaczęło się już ściemniać. Aikka wyszedł nam naprzeciw.

-No proszę, podobno nie było was cały dzień. -odparł do nas.

-Chciałam pokazać Molly moje ulubione miejsce. -odpowiedziała Stella, przytulając się do niego, na co on objął ją w pasie.

-To był wspaniały dzień, świetnie się bawiłam. -stwierdziłam.

Aikka i Stella odsunęli się od siebie, ale trzymali się za ręce.

-Cieszę się że się zaprzyjaźniłyście. I że nie nudziłyście się, ja spędziłem cały dzień na spotkaniach politycznych. Jestem wykończony. -powiedział Aikka

Razem poszliśmy na kolację, a potem Aikka ze Stellą zaprowadzili mnie do największej sali w pałacu.

-To największa sala w pałacu, rzadko kiedy jest używana. Nie pełni żadnej specjalnej roli, zazwyczaj stoi pusta, ale bale zawsze odbywają się tutaj. -mówił Aikka.

Jeszcze chwilę porozmawialiśmy ale każdy z nas był zmęczony, więc szybko się rozeszliśmy do swoich pokoi.

Szłam korytarzem, gdy natknęłam się na króla z królową. Chyba czekali na mnie, bo kręcili się koło mojego pokoju.

-Molly, cieszę się że jeszcze nie śpisz. Chciałem Cię wraz z żoną poinformować że pojutrze będzie bal. Bardzo nam zależy na Twojej obecności. -powiedział król.

-Z przyjemnością przyjdę, ale nie mam się w co ubrać.

-O to się nie martw, jutro dostaniesz najpiękniejszą suknię. -wtrąciła królowa.

-Dziękuję, będę wdzięczna. A teraz przepraszam ale jestem bardzo zmęczona.

-Oczywiście, pójdziemy już. Dobranoc Molly.

-Dobranoc.

Weszłam do pokoju, szybko wyszykowałam się do snu a po chwili już spałam.

Ale nawet we śnie myślałam tylko o Jordanie. Co jeśli Stella ma rację i ten związek nie ma żadnych szans na przetrwanie? Nie, nie mogę tak myśleć. Prawdziwa miłość pokona wszystko, a ja nigdy nie kochałam nikogo tak mocno jak Jego i wierzę że jakoś nam się uda. Zrobię wszystko żebyśmy byli razem. Na pewno coś wymyślimy. Będziemy szczęśliwi.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dziś trochę dłuższa notka mi wyszła, mam nadzieję że się podoba. Żadne komentarze nie zniechęcają mnie, wręcz przeciwnie jestem bardzo wdzięczna za każdy bo mogę się dużo dowiedzieć o tym jak mi idzie pisanie i jak Wam się podoba. Dziękuję bardzo za każdą opinię.